İşığı yandırdım, onun yatağı üzərinə əyildim. Sanki bərk yatmışdı. Üzü gülümsər bir vəziyyətdə idi, gözləri yumulu idi və hər gözünün kənarında bir damla yaş parıldayırdı. Gözlərimə inanmadım. "Bəlkə ürəyi xarab olmuşdur", - deyə düşündüm. Onu diksindirb oyatmamaq üçün yavaşca gedib anamı çağırdım. Zeynəb tələsik gəlib Cəfərin biləyini əlinə aldı və arvadın rəngi sapsarı saraldı. O, ağlar gözlərini üzümə dikəndə birdən mən fəlakəti dərk edərək, qeyri-iradi həyətə atıldım, çovğun içində təlaşla çığırdım...
Sayfa 104Kitabı okudu
·
34 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.