''Şeriatın bir simgesi olarak karşımıza çıkarttığınız ve sözüm ona
“özgürlük” ve “İnsan hakları” adına savunmaya çalıştığınız türbanından
başka bu insanlara anlatacağınız hiç bir şey yok mu?... İslam Dini’nin hep
şekilsel yanlarıyla uğraşacağınıza birazcık onun “ezoterik - batıni” tarafıyla
uğraşabilseydiniz, inanın çok şeyler bulup ortaya çıkartabilirdiniz ama
sizlerin böyle bir amacınızın olmadığı ortada... Hiç bir dinin şekilsel
tarafıyla gerçeğe ulaşılamamıştır... Şekilsel tarafına bağımlı kalanlar,
dinlerdeki kozmik bilgileri hiç bir zaman fark edememişler, hatta kozmik
sırları fark edenleri kafirlikle suçlamaktan bile kendilerini alamamışlardır...''
İnsanın şekle bürünmesi en kolayı ve bu yüzden en caydırıcı olanı: Gerçek bir dini ve ahlakı olan değil, belli bir bedeni veya cinsiyeti olan herkese hitap edebildiği için. O kıyafet, ateistliği örtebilir, yahudiliği örtebilir vs. anlayabilir misin, dinin aslına kıyafet gözüyle bakarsan asla anlayamazsın. :) Tarihte anlamamışız, şimdi çok mu anlıyoruz dersen maalesef anlamıyoruz.
Dine giydirilebilecek ve ayrıştırma sağlayabilen en güzel kıyafete ben ahlak gözüyle bakıyorum. Çünkü bu anlayıştaki tercih, gerçekten din (peygamber özelliklerini mi kendine katmış) yolunda mı yoksa yoldan çıkmış mı (şeytan özelliklerini mi kendine katmış) bariz gösteriyor.
Dini olmayan ahlaklı insanlar var ama dini olup da ahlaksız olan insanlar da var. Ve ben ahlaklı olanı hayatıma aldığımda bana hiçbir zararı olmuyor ama dini var diye ahlaksızı aldığımda bana zararı oluyor: yalan söylüyor beni kandırıyor, güvenilir değil emanet veriyorum ihanet ediyor, yanlışını söylüyorum mutlu olmak yerine bana bağırıp çağırıyor, yardıma ihtiyacı olduğunda el uzatıyorum ama o elini beni itip düşürmek için kullanıyor, ben onun hayatını güzelleştirmek için çabalarken o hasetliğinden kuyumu kazmak için çabalıyor. Kusura bakabilirsiniz ama hayatıma müslümandan çok şeytan almış gibi hissediyorum. Okurken size müslüman gibi geldiyse şeytana ne özellik bıraktık diye sorgulayın bence...