Hep üşüyorum.
Kendimi boş hissediyorum, içimde şu kırık kalpten başka hiçbir şey yokmuş gibi, kalbim kabuğumun içinde kalan tek organ. İniltilerin içimde yankılandığını, kütlemelerin iskeletimi titreştirdiğini hissediyorum.
Bilim bir kalbim olduğunu, toplum bir canavar olduğumu söylüyor. Ve bunu biliyorum, bunu elbette biliyorum. Ne yaptığımı biliyorum. Kimseden bana acımasını istemiyorum. Fakat bazen düşünüyorum da -kendime soruyorum- bir canavar olsam şu ana dek bunu hissetmez miydim?
Kendimi öfkeli, hırçın hissediyor ve öç almak istiyorum. Kör öfkeye, kana susamışlığa ve hınca alışıyorum. Fakat içimde sadece içini göremeyeceğim kadar derin, karanlık bir boşluk var.
Ne olduğunu veya başıma neler gelebileceğimi bilmiyorum.
Bir kez daha hangi yanlışı yineleyeceğimi bilmiyorum.
Sayfa 210 - Dex YayıınlarıKitabı okudu
·
128 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.