Ruhum kimi zaman Büyükada çoğu zaman Ankara...
Bir küçük insan zerresi halinde bu sabah, bütün insanları, çocukları, kuşları, yemişleri, sefilleri ve açları beyhude bir sevgi ile seviyor, kederlenmeye zaman kalmadan birdenbire bir sıçrayışta ayağa kalkıyorum. İlk vapuru karşılamaya koşuyorum. Ve bekliyorum. İlk vapurdan bin bir yabancı çıkıyor. Bir dost çehresi bulamıyorum. Bir şeyler anlatmak ihtiyacındayım. Vapurdan kimseler çıkmayınca kaleme kağıda sarılıyorum.
( Gündüz, (35), 15 Şubat 1939 )
Sarnıç 
Sait Faik Abasıyanık
·
200 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.