Kitabı okurken yarıda kesip Dostoyevski'nin hayatını detaylıca okudum. İnsancıklar ilk romanıymış ve ilk romanında bir anda adından söz ettirmiş. Zaten ettirmese şaşırtıcı olurdu :)
Kitapta yaşlı bir adamın kendinden küçük bir kıza duyduğu sevgiyi öyle nahif işlemiş ki ... Satırlarda derinlik vardı , bağlılık vardı , insanlık vardı . Kitap hiç bitmesin istemiştim oysa. Bu kitabıyla kalemine hayran kaldığımı ve diğer kitaplarını bi an evvel heyecanla okumaya başlayacağımı da belirtmek isterim . Herkese keyifli okumalar :)
