Dağılmış kumral saçlarını yoluyor, tırnaklarıyla yüzünü kanatıyordu.Acı onu insanlıktan çıkarmış , tuzağa düştüğü zaman korkusundan kendi kendisini paralayan bir canavar yavrusuna benzemişti. Fakat ben onu ilk defa masallarda olduğu gibi su başlarında ,gül bahçelerinde olsaydı bilmem bu kadar sevecek miydim?İnsanlar hiçbir vakit ıstırap çektikleri zamandaki kadar güzel olmuyorlar .
Sayfa 100 - İnkılap yayıneviKitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.