Kudemâ şöhret olmak için değil, haddini bilmek için okurdu. Ariflere "Nice zamandır okursun, peki ne bilirsin?" diye sorulduğunda "haddimi" diye cevap verirlerdi. Çocuk babaya, talebe hocaya, küçük büyüğe karşı haddini bilirdi.
Gönül ganî, dili ise fakirdi; yaşadığı zevki akıl anlayamazdı ki anlatabilsin. Bu yüzden gönül susar, gözler ona bakar, akıl onun aşk ocağında mayalanır, haller ona tercüman olurdu.
Sayfa 11
·
290 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.