Birinci kitabın sonu yüzünden ikinci kitabı okumaya karar verdim zira yarım kalan aşkları sevmem. İkinci kitaba gelecek olursak da daha iyiydi. Askeri bir kurguya göre de oldukça aksiyonluydu birinci kitapta bunu pek göremedik. Bu kitabı karmaşık duygular içerisinde okudum. Bir bölüm gülüyorsam diğer bölümde gözlerim doluyordu bu nasıl bir şey? Karakterler on numaraydı hatta yan karakterleri okumayı daha çok istedim(sanki hiç yokmuş gibi). Şu dünyada Süleyman gibi beylerin olmayacağı aklıma geldikçe kahroluyorum. Duru sanırım favorimdi feminist çıkışlarına hastasıyım. Bu kız Zülfikar'a anasından emdiği sütü burnundan getirir diyorum :D Ay bu kitap bana gerçekten stresli olduğum bir zaman diliminde ilaç gibi geldi. Hiçbir pişmanlığım yok iyi ki okumuşum.