Ben hep oyunları, filmleri, romanları, sporu bir kayboluş aracı olarak kullanan, dış dünyanın gerçekliğini muhtelif metalarla suni bir realite yaratma suretiyle yıkma girişimindeki insanları eleştirdim. Eleştirdim de ne oldu? Gerçek gerçekliği yaşayanların sermayeciliğe boyun eğmiş, postmodernizmin bu rekabetçi sentetik ereğine ruhunu büsbütün teslim etmiş kölelerinin acınası ideallerini dinlerken buldum kendimi
·
201 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.