Hâlâ hep olduğum gibiyim, olayların yol açtığı öfkeyle gülüş arasında gidip geliyorum, orta yolu yok, dünya ile ilişki kurmamın ve dünyada dolaşmamın birbirini bütünleyen iki biçimi onlar. Ya çileden çıkıyorum ya gülüyorum, ya da aynı zamanda ikisi birden, ikisi de benim içimde. Değişmiyorum. Hastalık beni değiştirmeliydi, daha düşünceli ve daha ılımlı yapmalıydı. Oysa hastalık beni ne çileden çıkarıyor ne güldürüyor. İlerleyecek olursa, doğrulanırsa (yine tahtaya vuruyorum), kendimi gözlem altına alacağım. Korkuyorum.
Sayfa 34Kitabı okuyor
·
14 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.