Övgüler olsun sana, ey sonsuz gece, Övgüler sana, sonsuz uyku. Gerçi bizi ısıtan, gün ışığı oldu, Ve uzun kederlerdi solduran. Yitirdik yabandan aldığımız zevkleri, Şimdi istediğimiz, babamızın evi. Ne yapalım bu dünyada Sevgimizle ve sadakatimizle. Esirgenmekte eskisi, O halde işimize yaramaz yenisi. Her kim ki bağlıdır eski zamanlara körü körüne, Sadece yalnızlık ve keder düşer hissesine. O eski zamanlar ki, duyular parlak, Yüksek alevlerin içinde yanmaktaydı, İnsanoğlu henüz yeni tanımaktaydı Babanın ellerini ve çehresini, Ve kimileri de budalaca bir gururla Ona benzetmekteydi kendini. O eski zamanlar ki, köhne ağaç gövdeleri Hala çiçekleriyle övünmekteydiler, Ve çocuklar, cennetin uğruna Acıyı ve ölümü istemekteydiler. Haz ve yaşam dile gelse bile, Kimi yürek de kırılmaktaydı aşkın hüznüyle. O eski zamanlar ki, gençliğin ateşine Kaptırmıştı kendini Tanrı bile Ve aşk uğruna erken bir ölüme ..
Sayfa 41Kitabı okudu
·
28 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.