23 Ağustos
Bune büyük bir şansızlık wilhelm! Aktif olan ruhum artık hosnutsuzluga düştü. Bosta kalamıyorum ve işimede koyulamiyorum. Artık düşünemiyorum artık doğanın guzelliklerine karşı hiç bir hissim yok ve kitaplarda bana anlamsız geliyorlar. Kendimizden vazgeçtiğimiz zaman tamamen kayboluyoruz. Defalarca normal bir işçi olmayı diledim işte o zaman sabah uyumanın bir amacı bir umudu bir sebebi olurdu. Zaman Albert'ı kağıtların arasına gömülmüş bir şekilde gördüğüm zaman ona gıpta ediyorum çünkü onun yerinde olsam mutlu olabilirdim. Genellikle bu duygudan yola çıkarak bakana bir mektup yazmak istiyorum ve belki de senin alacağımı düşündüğüm düşündüğün işi almak istiyorum . Enim ki o işi alabilirim. Bakan çok uzun zamandan beri bana olan ilgisini gösterdi. Ve defalarca beni onunla çalışmaya devam etti. Sadece bir saatlik bir iş. Arada sırada atın masalı benim aklıma tekrar geliyor. Özgürlüğünden yorgun düşerek kendisinin egerlenmesine izin veriyor ve cayirlarda ölene kadar birileri ona biniyor. Bundan ne anlamam gerektiğini bilmiyorum . Çünkü bu değişimin oluşturduğu kaygı benim hayatım boyunca hayatın alanında beni takip edecek huzursuz ruhumun oluşturduğu bir sonuç degil mi?
Sayfa 80Kitabı okudu
·
83 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.