Birgün duyarsızlaşan benliğimiz yüzünden dehşete düşeceğiz. Ve o yoldaki hiçbir adımın geri dönüşü olmayacak. O zaman da ya çamuru başımızdan aşağı dökeceğiz ya da başkalarına atacağız fakat bunun da hiçbir önemi olmayacak. Hepimiz bu kirli düzene tanıklık ettiğimiz için de bir parçası olduğumuz insanlıktan tiksineceğiz. Alınan bütün ahların aynalara çarpa çarpa birbiriyle yüzleştiğini er geç göreceğiz de belki. Bizleri de belkilerle geveleten bu yaşamın bize sunacağı pek vakti de olmayacak bunlar için belki. Vicdanla sürülüp zamanla öğütülmüş olarak, anlamadan ve anlaşılmadan; her şeyi, herkesi geride bırakıp gideceğiz buralardan. O âna kadar sesini kısmaya çalışacağız duymak istemediklerimizin, söylemek istediklerimize karşın dikenler alacağız ağzımıza kendimizi susturmak için veya söyleyecek hiçbir düşüncemiz olamayacak, susturulmaya boyun eğdiğimiz gibi anlamak da istemeyeceğiz bu cümleleri çünkü daha kolay gelecek böylesi. Ezbere yaşamaya da devam edeceğiz kum saatinin son zerreleri de yollarını kat edene kadar. Başka başka hayatlarda kendini tekrar edecek bunlar, kum saatini çevirecek birileri olacak elbet. Ve hiç kimse de kumların yerini yadırgamayacak.
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.