Gönderi

insanlar çalışırken ne kadar mesut oluyorlar! yaratmanın hızı, onları içlerinde kavrayıp kurduğu zaman bu ölüm makinesi ne kadar güzel, ne kadar temiz bir âhenkle işliyor! sonra her şey nasıl sevimli, cana yakın oluyor. hiçbir şey kendi alın teri kadar bir insanı tatmin edemez. çalışan insan kendi varlığında hüküm süren bir âhengi bütün kainata nakleder. hayatın biricik nizamı bu âhengin kendisi olmalıdır. böyle olunca her şey değişir, peşinde koştuğumuz muvazeneyi buluruz.
Sayfa 60 - DergâhKitabı okudu
23 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.