Körlük gerçekten bulaşıcı olsaydı Saramago'nun distopyasına benzer bir durum yaşanırdı. Ayrıca Saramago'nun kitabı kendi imla kurallarıyla yazıp ezber bozması ve bizlerin tuhaf bir şekilde birkaç sayfa sonra bu dile normalmiş gibi hakim olmamız enteresandır. Körlük hastalığı tek bir kişiden bulasmaya başlar ve garip bir şekilde ilk önce o iyileşince insanların körlüğü geçmeye başlar. Bu da üzerine tez yazılması gereken ayrı bir metafordur.
