Bir hafta önce iş yerinde sadece işe odaklı bir halde mahkeme suratlı bir şekilde çalışıyordum.
Bir müşteri " biraz gülsene ya " diye bir şeyler söyledi
Ve çok ufak sohbet etme şansı buldum .
En sonunda ismimi ogrenip görüşürüz dedi ve yerini tarif etti.
Tabii ki de gittim ve hayatımın sohbetini ettim .
Tüm karakterimi ruhumu bana anlattı ve beni yalnızlığımdan tanidigini dile getirdi. Hiç tanımadığım vir insanın beni bu kadar tanımasına mı sevineyim..
Buz gibi duran yalnızlığıma mı üzüleyim