Belki de tüm suçumuz hayatı gerektiği gibi sevmemektir. İnsan bunun üzerinde yeterince düşündü mü? Hayat, doksan kiloluk komşum Neşe'nin kalbi kadar kırılgandır belki. Bir sürü ukalalığı ve tuhaflığı vardır, hantaldır, gelip geçici güzellikleri ile de aldatıcıdır. Bizi, bir ayının yavrusunu severken yaptığı gibi dehşetli pençeleri altında ezerek sever. Belki bu onun yapabildiği tek şeydir, neden olmasın?
Peki biz neden bu denli gürültücü ve kendini beğenmişiz, bunun üzerinde yeterince düşünüldü mü? Biz onun tek çocuğu da değilken neden sürekli ilgi ve ödül bekliyoruz? Bizi, yalnız ve bir tek bizi sevmesini istemek aptallık değil mi? Herkesle eşitlenemiyoruz, eşitlenemeyeceğiz; ondan hep bir ayrıcalık bekleyeceğiz. Bunu yaparsa şayet; biz de onu seveceğiz. Onun gerçek sevgilileri sadece iyi yürekli olanlardır. Biz değiliz.
Sayfa 132Kitabı okudu
·
37 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.