Türkler sıra dışı kabiliyetlere sahip bir kimse buldukları zaman fazlasıyla hoşnut oluyorlar. Sanki çok kıymetli bir meta elde getirmişler gibi seviniyorlar ve özellikle bu müstesna kişinin savaşı elverişli olduğunu sevdikleri zaman onun yetiştirilmesi konusunda hiçbir çabadan çekinmiyorlar.