Ömer ve Fadime'si
"Amca." diye seslendim.
"Buyur." dedi.
"Bir fotoğrafınızı çeksem?"
Güldü.
"Bizi reklam etmeyeceksin değil mi?"
"Yok amca," dedim, "hatıra diye saklayacağım."
"Olur," dedi, "ama Fadimem de olsun."
Nasıl bir cümleydi bu? Basitti ama ardında ne çok cümle ne çok his ve ne çok ders vardı.
"Olsun tabii." dedim.
İkisi de yan yana oturdular sedire. Ne çok yakın ne çok uzaktılar. Yani görüntüde öyleydi ama hakikatte iç içe geçmiş iki ömürdü gördüğüm.
Ömer amca sakalını taradı, Fadime teyze yaşmağını düzeltti. Ve ben o eski fotoğraf makinemi çantamdan çıkarıp o ikisinin fotoğrafını çektim.
Sarılıp da vedalaşırken kulağıma eğildi Ömer amca;
"Fotoğrafın arkasına adımızı da yaz olur mu?" dedi. "Ömer ve Fadime'si diye yaz."
Diyecek hiç söz bulamadım. Demedim, diyemedim de zaten. Sarılıp vedalaşıp ayrıldık.
·
137 görüntüleme
bu kısımda bitmiştim 🥺🫠
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.