Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. KÖTÜ BİR RESİM ASARIM KORKUSUYLA HİÇ RESİM ASMADIM; KÖTÜ YAŞARIM KORKUSUYLA HİÇ YAŞAMADIM...
Sayfa 594Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.