Geçmişime özlem çektim bir taraftan,
Yaşadığım düne peşkeş çektim bir yandan.
Sevgisiz kalan zamanlar vardı,
Kırılan parçalar arasında dünler kaldı.
Sessizce oturdum, yazıyorum bunu,
Kime kalır sevgiler, yarınlar?
Avutmaya benzemez bu hayasızca bugünü,
Sessizliğin yok eder, bu sefer hayatlar.
Yanlıştı belki doğrularım,
Yaşamaktı belki doğduğum anların tazeliği,
Sevinenlerin aksine üzüntülerim.
Kimse duymaz o gün yaşadığım bağırmaları.
Suçlarım yüklenir omuzlarıma yaşadığım sürece,
Son nefeste kalır, bittiğine sevindiğimde.
Zalimliğin yanında bizim sessizlikler,
Zorbalığın sesi olur belki bilmeceler.
Omuzumda kalır günahlar,
Sözlerimden geçer yaşadığım o acılar.