Bugün çok gaza geldiğim için bir şiir yazdım
neden hep aynı kelimeler
biraz adalet, biraz ömer!
sımsıkı sarılıyorum toprak rengi bir yorgan
susuyorum, pus çökmüş ve zemin kaygan
bilmiyorum
bilmedikçe yaşamak güzel
boykota nefsimden başlıyorum
taşların konuşmasını mucize sayıyorlar
bense bir mucizenin habercisi değilim
ama bilirim
insan taştan kıymetlidir
ve belki cehennemin yakıtı olmaya,
taşlar da konuştuğu için elverişlidir?
ilim bir nokta idi
sükût üç nokta
cebrail'e bir kez daha sarılma uğruna
ben de okuma bilmiyorum artık
-ali
Tam şimdi yazdım hatta
Sollamışsın kardeşim, kıskandım✨
sen buradan devam..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.