Ansızın karşılaştığım bir şiir gibisin.
Dudağımın kenarına kelebek konmuş da uçacak diye korkar gibi seviyorum seni.
Huzuru bilen ünlem de gizler gibi, bir korkunun elle tutulur yanı gibi seviyorum.
Kiralık ölüm, ilk atlas, son coğrafya gibi.
İzinsiz, aykırı, esasen ezber bozan bir şekilde seviyorum seni.
Hasadını kaldıran gururlu bir çiftçinin alnında ki teri, yalıtılmış bir hayatla bağdaşır aşk ile seviyorum seni.
Çok gizli bir yan tesir taşıyor, aciz bir kaygı, bir gölge gibi ortalıkta dolaşıyor içimdeki aşk...
Anlatılmaz ve her bakışta imkansız!
Velhasılıkelam,
''Hiç görmeyen ama hep bakan görme engelli gibi çıkarsız bir ruhla seviyorum seni.''