Yol arıyordum kendime. Her bir kelam, yol arkadaşı oluyordu bana. İçim acıyordu ama kelimeler acıma derman oluyordu. Öylesine ağlama isteğiyle dolmuştum ki gözlerimin buğusu kelimeleri bulandırıyordu. Bu sefer de ezbere okuyordum. Dilim damağım kurumuş, ellerim titrek, yüreğim şaha kalkmıştı. Ama bir söz süzülüyordu kalbime:
"Kun fe yekün" (Ol der ve olur).
··
1 artı 1'leme
·81 görüntüleme
Sonra bir İnşirah ferahlığı:
"Feinne me'al'usri yüsran." ( Demek ki, her zorlukla beraber bir kolaylık var).
"İnne me'al'usri yüsran." (Evet, o zorlukla beraber bir kolaylık var).
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.