“ Yalnızlıktan kilo almaya başladığını düşündü ve günü monoton bir memnuniyet halinde geçirmekten başka hiçbir şey istememeyi öğrenmişti. Bazen durgunluk; tuhaf ve israrli bir sancı halinde, kolayca memnun olduğu, fakat onu sınırda tutması gerektiğini öğrendiği bir önceliğie sahip olarak geliyordu. Çoğunlukla bu memnuniyet, rahatlık ve sessizlik; gece Çöktüğünde hiçbir şeyin, ne bir dostunun ne de arkadaş grubunun, ne bir cazibenin ne de bir parıltıın yerini tutamadığı bir mutluluğun içine dolmasını sağlıyordu.”
Sayfa 72Kitabı okudu
·
16 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.