"Özür dilerim!" dedi Aziz Ata.
Telefonum sustu ve tekrar çalmaya başladı. Oysa umursamamakta kararlıydım.
"Böyle bir şey söyleyeceğini asla tahmin edemezdim Derin, yemin ederim." dedi Aziz Ata,
"Bilsem kapıyı açmazdım! Haberi olduğunu bile bilmiyordum! Çok üzgünüm, yemin ederim bunun hesabını da soracağım!"
O da dağılmıştı. Saçları, duyguları, bakışları darmadağınık olmuştu. Söylediklerinin doğru olduğuna inansam da öfkem ona değildi zaten. Ve dinmiyordu...