Ulaşılan her amaç, yeni bir rotanın başlama noktasıdır. Bu, sonsuza dek sürer. Bitki, tohumdan sapa, saptan yaprağa geçerek görüngüsel varoluşunun tomurcuk, meyve aşamalarına ilerler. Meyve aşaması, yeni tohumun başlangıcıdır, eski rotada koşacak yeni bir bireyin başlangıcıdır olsa olsa. Bu, sonsuz zaman boyunca böyle gider. Hayvanların yaşam yolu da buna benzer. Döllemek, doğurmak onların yaşamının doruğudur. Bir kez doruğa ulaştığında, ilk bireyin yaşamı yavaş ya da hızlı solmaya başlar. Bu arada, yeni bir yaşam, doğada türün korunmasını, aynı görüngünün yinelenmesini sağlama bağlar. Gerçekten, her organizmada özdeğin yenilenip durmasını olsa olsa bu sürekli baskının, sürekli değişimin belirmesi diye görmeliyiz. Fizyologlar, devinimde tüketilen özdeğin yerine zorunlu olarak yenisinin getirildiğini kabul etmiyorlar artık. Çünkü, makinedeki eskiyip aşınma, hiçbir zaman yiyecekle sürekli gelen içe akışa denk değildir. İstemenin doğasını açığa vurmasının özünde bengi oluş, sonsuz bir akış vardır. Son olarak bizi boş bir umutla ayakta tutan insan çabalarında, isteklerinde de aynı şeyi görürüz. Bunların yerine getirilmesinin istemenin son amacı olduğu umududur bu. Ama bir kez onlara ulaşınca artık gözümüze aynı görünmezler. Bu yüzden unutuluverirler, modaları geçer. Kabul etmesek de, uçup giden yanılsamalar olarak neredeyse her zaman bir yana bırakılırlar.
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.