Okurken anlamayı unuttuğum bir kitaptır.
Tolstoy’un, kitabın tamamında sorguladığı tek şey “Neden hayattayım, ben neden varım?”.
Bu tezi felsefe ve mantıkta aramaya başlıyor ve kendince cümleler kuruyor. "... anladığım vakit varlığımı anlıyacağım."
Uzmanlarla görüşüyor. Ama onlardan da tatmin edici yanıt alamıyor. Son olarak eğitimsiz kesime bakıyor. Onların yaşamak için bir bedenleri olduğunu görüyor: İnanç
Ama her şeye rağmen hayatının sonuna kadar varlığını sorgulamaya devam ediyor. (Delirme noktasına geldi iyice unutmayalım.)