Çağdaşları ve arkasından gelenler tarafından yüzyıllar boyunca değişmez bir referans olarak kabul edilecek kadar yüceltilen Raffaello’nun çizdiği bedenlerdeki “zarafet”, sadece saray ahalisine adaba uygun bir dış görünüş modeli sunmakla kalmıyor; aynı zamanda “hümanizmin” formalar arasındaki uyuma olan güvenini, o uyum üzerinden de “iktidarın kaynağı olarak bireye” duyulan güveni yansıtıyordu.