Psikolojik yaraların çocuklar üzerindeki duygusal etkisi
ve yetişkin hayatlarında nasıl ortaya çıktıkları. Düşünün, hayatta
kalmak için güveneceğiniz ilk insan ölmüş olmanızı istiyor. Bu
bir çocuk için ne kadar korkunç, ne kadar travmatik olsa gerek.
Kendinize verdiğiniz değer yok olur; ve yerine kalan acı çok bü
yük, çekilemeyecek kadar büyüktür. Dolayısıyla yutarsınız, bastı
rırsınız, gömersiniz. Zaman içerisinde travmanızın asıl sebebiyle
bağınız kopar, nedeninin köklerini unutursunuz. Ama bir gün
bütün öfke ve acı, bir ejderhanın midesinden fışkıran alev misali
tekrar ortaya çıkar ve elinize bir tüfek alırsınız. O öfkeyi artık
ölmüş ve unutulmuş babanız üzerinden değil, kocanızdan, ha
yatınızda babanızın yerine geçmiş olan adamdan, sizi seven ve
yatağınızı paylaşan adamdan çıkarırsınız. Onu başından beş kez
vurursunuz; muhtemelen neden olduğunu bile bilmeden.