Ve ekran karşısında tek başımıza, kendimizi de şaşırtarak, neredeyse istemeden konuşuruz: "Hoşuma gitti", "Ne çekilmez herif", "Yerim onu ben", "Ne pespaye", "Canım feda bu adama", "Tam tokatlık", "Ukala", "Yalan söylüyor", "Yalandan merhamet", "Bunun hayatı kolay olmayacak", "Acemi çaylak", "Melek gibi", "Kendini beğenmiş, kaknem", "İkisi de birbirinden beter gösteriş budalası", "Zavallı, vah zavallı", "Gözümü kırpmadan öldürürdüm bunu", "Acınacak halde", "Kafa ütülüyor", "Sahtekâr", "Amma saf", "Vay arsız", "Ne akıllı kadın", "İğrenç", "Çok matrak". Yelpaze sonsuzdur, saymakla bitmez.
Sayfa 189 - Metis YayınlarıKitabı okudu
·
82 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.