Ertesi gün Sultanahmet Camii'ne gittik. 2 Mayıs 1994'tü. Camiye girdiğimde dizlerim tutmadı. Ayakta duramıyordum. Ağlamaya başladım. Kriz geçiriyordum. Herkese beni bırakıp devam etmelerini söyledim. Bana ne olduğunu bilmiyordum. Camiden çıkarken avluda abdest alan adamlar gördüm. Yaptıkları şeye dikkat kesildim. Abdest hakkında bir şeyler okumuş, ama kendim hiç abdest almamıştım. Bu şekilde yıkanmanın çok güzel olduğunu düşündüm, bu yüzden iki günde bir, onları yıkanırken gördüğüm gibi ben de yıkanıyordum. Ne zmaan abdest alınacağını bilmiyordum. Namaz vakitleri hakkında da bilgim yoktu ama camiye gidip namaz kılan hanımları taklit ederdim. Öğleden sonra bir Kur'ân tilaveti dinledik. Çok güzeldi. Hepsi içime işliyordu.
Sayfa 126
16 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.