"Bir tanesi domuz pastırması hakkında sürekli sorular sorup durdu. 'Neden domuz eti yemiyorsun?' 'Çünkü yemiyorum.' Gene sordu. 'Neden domuz yemiyorsun?' 'Şimdi beni iyi dinle' dedim. 'Evime gelsen ve ben de sana desem ki evimde dilediğin kadar; bir ay, iki ay, neyse, kalabilirsin ama şu odaya girme lütfen. Ye, iç, keyfine bak, ama bir tek bu odaya girmeni istemiyorum. Bu isteğime saygı duyardın, değil mi? Eğer Tanrı bana 'Sana verdiklerim şunlardır: Aile, sevgi, bir yuva; ama lütfen bana bir iyilik yap ve domuzlarımı yeme' derse, bu benim için yeterince iyi bir nedendir ve bu mesele konusunda tıbbi veya teolojik tartışmalara girme gereği duymam Allah diyor ki, 'Domuzlarımı yemeyin!' Bitti, o kadar! Aferin sana. Bu kadar. Hikâye burada biter.'
Sayfa 169
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.