Vekaleten Yürümek
Bir şeyh, genç bir müridi ile birlikte bir yere yürüyordu. Bir nehre geldiler. Köprü yoktu. Karşıya geçmenin bir yolu yoktu. Karşı kıyıda genç ve güzel bir kadın nehri geçmeye çalışıyordu. Çok zorlandığı belliydi. Giysileri ıslanmış, vücuduna yapışmıştı. İki yolcudan nehri geçmesine yardım etmelerini istedi. Şeyh nehre doğru yürüdü. Kadının yanına vardığında kadın kollarını ve bacaklarını şeyhin vücuduna sardı. Şeyh de kadını sıkıca tuttu. Kadın yüzünü şeyhin boynuna dayadı. Kadını kucaklayan Şeyh, onu nehrin öteki kıyısına taşıdı. Kadını yere bıraktı ve o da yoluna devam etti. Genç mürid, olan biteni gözleri faltaşı gibi açılmış bir şekilde izlemişti. İki adam nehrin diğer tarafına geçerek yolculuklarına devam ettiler. Genç adam düşüncelere dalmıştı. Yürümeye devam ederken mürid, efendisine döndü ve "Genç kadını kucaklayıp nehrin karşısına taşımak nasıl bir duyguydu efendim?" diye sordu. Şeyh gülümsedi. "Sen bana söyle" dedi. "Ben kadını nehrin öbür tarafında bıraktım. Sen ise onu hâlâ taşıyorsun."
Sayfa 354
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.