En büyük günahlar öz sayginin en düsük oldugu zamanlarda islenir. Insanin benligini o vakit yogun bir umutsuzluk sarar ve umutsuzluktan dogan bir minnetle o insan, en olmadik geyleri kabullenir, karsilastig her olaya boynunu büker... aci geker, bitkin düser ve yalpalayarak yürümeye baslar. Kaldi ki, aci gekerken mutlu günleri anmaktan daha aci bir şey olamaz