"Gördüğüm an ne tatlı kızmış deyip de belli edemediğim Eylül,
Eğer şartlar farklı olsaydı senin de dediğin gibi sen, ben ve Esin çok iyi arkadaş olabilirdik. Ama ben umutsuz vakayım. Sakın kendini suçlama denediğin şeyden ötürü, ya da bilirsin şu konuşmalarımızdan ötürü. Bu benim her zaman yapmayı düşündüğüm bir şeydi. Aslında biraz da o yüzden senin burada kalmanı hiç istemeyip babama karşı çıkmıştım. Sana öyle soğuk davrandım, beni tanıma istedim. Beni bilme. Bir gün dışarıdan geldiğinde beni ölü bulacağını düşünüp senin adına üzüldüm. Ama şartlar öyle olmadı. Biz tanıştık. Malesef arkadaş olduk. Şimdi giderken senden ve annemden başka kimseyi düşünmüyorum. Gitme zamanım çoktan gelmişti. Sen benim için kalbindeki boşluğu kapat. Kapattığın gün beni hatırla ve gülümse. Ama o boşluk kapanıp gülümseyene kadar beni unut. Tıpkı en başta yapmaya çalıştığım gibi, beni tanımamış ol. Tanıdığın biri ölmemiş olsun.
Hoşça kal."
Sayfa 49 - Armoni YayıncılıkKitabı okudu
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.