Dünyevi ihtiyaçlar için tüm vesileleri makul görüp kabul eden insan, ne var ki mevzu dini ve ebedi saadeti olduğunda kendisinin yeterli olduğunu, aklının kafi geldiğini, bir başkasının desteğine ihtiyacı olmadığını rahatlıkla söyleyebiliyor. Ne kadar tezat bir durum!