Yerli malı yurdun malıydı, her Türk onu kullanmalıydı.
Cumhuriyetin ilk yıllarında tüm ülke tarafından kutlandığını, vitrinlere yerli malı etiketlerinin konduğunu, yerli malı kullanmanın bir vatandaşlık görevi olarak algılandığını; yıllar sonra dönemin gazetelerinden, ilanlarından, fotoğraflarından öğrendiğimiz yerli malı haftası; 70’lere gelindiğinde içeriğini ve ideolojik anlamını büyük ölçüde kaybetmiş ve “meyve yeme haftası”na dönüşmüştü.