Pişmanlık
Ben sana yeterince babalık yapamadım. Geçmişte atalarımız bize ne öğrettiyse hiç sorgulamadık, doğru bildik, kabullendik, yaşadık, yaşattık. İşte bundan kaybettik. Saçını okşamak, sevgi göstermek ayıp dedik, şımartmayalım dedik. Sevgimizi yok saydık. Başlık parası aldılar zamanında, o kültürü sürdürdük. Sanki evladımız malmış gibi teklif ettik, yetmedi pazarlık yaptık. Evlendin hiç sormadık mutlu musun? diye. Eşi dövdü, görmezden geldik. Kocasıdır, döver de sever de dedik. Yetmedi, ekledik. Beyaz gelinliği ile giren beyaz Kefeni ile çıkar diye. Kızım, beni affet demeye yüzüm yok, çok çektirdim canını çok yaktım. Senin küçük yaşta bunları yaşamana neden oldum. Babam içeride oturanlara gözleriyle işaret ederek devam etti, bu insanlar kadar seni ne düşündüğünü, ne istediğini anlamadım ve sana aile sıcaklığını yaşatamadım. Ama Allah'a şükürler olsun, onlar olmasaydı, halimiz nice olurdu. Şimdi, belki gecikmeli de olsa, müsadenle sana babalık yapmak istiyorum.
Sayfa 131 - Alaska YayınlarıKitabı okudu
·
123 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.