Beni ne başkalarına bağlayan bağlar ne birikmiş anılarım ne de ileri gitmemi sağlayan düşlerim var. Babam, Sanatoryum, ülke, dağlar, rüzgar, ağzımdan çıkan kelimeler bana sanki yüz milyonlarca yıl önce ölmüş bir kadının düşleri gibi geliyor. Şu gördüğünüz beden uykudan kalkıyor, yemek yiyip büyüyor, yürüyor, konuşup gülüyor ama içinde küllerden başka bir şey kalmadı. Ben geceden korkmaya bıraktım Her Schrödinger, siz de öyle yapmalısınız.
Sayfa 134Kitabı okudu
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.