Bazı kitapları tekrar okuyorum. Bazı sözlerin, yürekten gelen ve yüreğe dokunan sözlerin, herkes tarafından bilinmesini istiyorum. Eve dönmek gibi bu sözler. Annenin saçlarını taramak, bayram sabahında çocuksu bir neşeyle gözlerini açmak gibi. Yanağını dayadığın otobüs camından zamanı düşünmeksizin yolu seyreylemek gibi. Ayaklarını bastığın toprak, sırtını dayadığın ağaç, suya yansıyan ay ışığı gibi...
Bir büyükannenin torununa eve dönüş yolunu göstermesinden daha doğal ne olabilir ki?
