Büyüdün yalnızlaşarak...
Büyüdün her şeyden uzaklaşarak.
Hem olgunluk hem de aşktan elini eteğini çekme döneminde fark ettin beni. Ben de büyümüştüm, ben de yorgundum. Ve ben de aşktan yana körelmiştim. Sen artık beni görüyordun. Yürüdük birbirimize yorgun gözlerle. Şansımız dönmüştü sanki. Ama dedim ya, şansa ihtiyacın kalmadığında ayağına gelen şans, şanssızlıktır işte. Buna da şükür. En azından yalnız değiliz artık. Yalnızlığa düşen karlar, en çok kendini üşütür.
Sayfa 48Kitabı okudu
·
11 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.