Yolda Olma Hali
Ağır bir yüzleşmeydi koşarak kendimden kaçtığımı fark ettiğim o an. Oysa ne çok hedefim vardı elde etmem gereken. Elde ettikçe anladım ki; istediğim hedefe varmak değil, koşmak... Koşarken değil yaşadıklarımı, kim olduğumu bile unutmak... Koştum... Koştum... Yolun sonu zannettiğim her serapta bir lahza oyalandım...
Yolun benim putum olduğunu anladığımda ise çok yorulmuştum. Elimde her seraptan topladığım bir sürü alengirli oyuncak, nefes nefese ellerime bakıyordum. Oyuncakları tutan ellerim ne kadar kırışmıştı ben koşarken, nasıl da yaşlanmıştım böyle. Koşarken kaçtıklarım kimdi, neredeydi, canımı nasıl yakmışlardı, bir önemi yoktu artık. Şimdi en önemli soru benim kim olduğumdu. Bu defa yavaş yavaş çözmem gereken bir bilmecem vardı. Ve biliyordum ki koşmak beni yorardı, yavaş gidecektim. Arkamdan koşan atlıların değil, şefkatli sevenlerimin seslerini duymaya çalışacaktım.
Hikaye böyle başlamıştı ve ben bir arpa boyu yol almanın mutluluğunu yaşıyorum.
·
25 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.