Öncelikle kelamlarınıza sağlık Hocam...
Şu konuda sizden tarafım ki bu kitabı okumak için değil yaşamak için kaleme almış olmalı yazar...
Çünkü okurken yaşamamak namümkün...
Ve kitabın sonuna doğru insanın yüreğinde ağırlaşan o hüzün...
Kâh Gülşah oluyorsun kâh Şahin'i savunuyorsun...
Görünürde basit bir aşk,
Doğu ve Batı'nın bitmek bilmeyen hazin kaderi ile sonuçlanıyor...
Ama ne kalan mutlu oluyor,
Ne giden sefa sürüyor...
Hoş, kalanın da gidenin de kim olduğu anlaşılmıyor...
Ama kaderin gayrete aşık,
Gayretin duaya meftun,
Dua da vuslata vurgun olduğu biliniyor...
Vesselâm...