Atinalılar düzenli olarak, kamu hesabına, aşağı sınıftan yararsız bir takım kişiler beslerdi: Kentte veba, kuraklık ya da kıtlık gibi her hangi bir felaket belirdiğinde, bu toplumdışı insanlardan ikisi günah keçisi olarak kurban edilirdi. Kurbanlardan biri erkekler, ötekiyse kadınlar içindi. İlkinin boynuna bir dizi siyah, ikincisininse bir dizi beyaz incir takılırdı. Anlaşıldığına göre, kadınlar için kurban edilen, bazen bir kadın olurdu. Bunlar kentin içinde dolaştırılır, daha sonra herhalde kentin dışında ölünceye kadar taşlanarak kurban edilirdi. Fakat bu tür kurbanlar, umumi felaket gibi olağanüstü durumlarla sınırlı değildi; öyle anlaşılıyor ki, her yıl mayıs ayındaki Thargelia şenliğinde biri erkekler, öbürü kadınlar için iki kurban Atina dışına çıkarılır ve taşlanarak öldürülürdü. Trakya'daki Abdera kenti yılda bir kez halkça temizlenirdi; kentlilerden bu amaçla seçilmiş biri, bütün ötekilerin yaşamı için bir günah keçisi ya da vekil, kurban olarak ölesiye taşlanırdı; "bütün halkın günahlarını yalnız başına taşıyabilmesi için: ölümünden altı gün önce toplumla ilişkisi kesilirdi
·
302 görüntüleme
Görünen o ki, her türden kurbanlaştırma ediminde başat unsurlardan biri, topluluğu suçtan, hastalıktan, kirden arındırmaktır ve arındırma işlemi, genellikle yoksul bir kişi üzerinden icra edilir. Mesela Galler'de bir gelenek, hayatını kaybeden bir kişinin günahlarının hayatta olan bir kişi tarafından yenmesidir. Yoksul kişiler, cenaze törenleri için kiralanırlar ve ölen kişinin bütün günahlarını üstlenirler; bu ritüellerden birinde kiralanan kişinin fiziksel özellikleri şöyledir: "Uzun boylu, zayıf, çirkin, içler acısı bir görüntüsü olan zavallı bir serseri"
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.