“Bir bardak soğuk su olsa…” Ve boğazından bu suyun aydınlık ve serin geçişini, bütün uzviyetine ağır ve mahmul (yüklü) bir yaz öğlesinin sonunda yağmurun boşanması gibi tasavvur ediyordu.
Ölmüş, yaşayan bütün bir kainat, gece yarısı büyük su seslerine doğru, bir çölden koşan hayvan sürüleri gibi orada, kurumuş gırtlağına toplanmış, bir damla suyun serin şifasını bekliyorlardı ve Abdullah bu susuzluğun tesiri altında büzülmüş damarlarını bir nevi karışık köklü Tuba ağacı gibi görüyordu. 
Sayfa 46Kitabı okudu
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.