Bir şeyler var. Biliyorum. Hissediyorum. Bir şeyler var ve sürekli zihnimin kıvrımlarında koşturuyorlar. Bir geçmişte, bir gelecekte dolanıp duruyorlar. Şimdiye değmeden, yalnızca eski ve yenide duraklıyorlar. Yakalamaya çalışıyorum. Anlamlandırmaya. Lakin yavaşım biraz. Biraz yorgun, biraz kırgın, biraz da ölüyüm onlar için. Titrek ellerim sigara tutmaktan bile acizken onları yakalama fikrine nerden kapıldım bilmiyorum. Her gece uykularımdan ediyorlar beni. Tam yakaladım sanarken bir bakmışım halen olduğum yerdeyim. Değil bir adım, bir milim bile yaklaşamamanın doğurduğu öfkeyle yanıyorum içten içe. Bir rüzgar esiyor, bir çocuk koşuyor yamacıma. Bir genç kaçıyor benden. Anlamlandıramıyorum. Bunlar bana ait ise, asıl parçam hangi anının zincirlerine tutsak? Koşmak istiyorum. Fakat ayaksızım. Durmak istedikçe batıyorum, hareket ettikçe derine iniyorum. Tanrım, durmamın yolu yok mu? Zira birazdan tükeneceğim. Öleceğim belkide. Hiç yaşayamadığım hayata gözlerimi yumacak, hiç bulamadığım kendimi tamamen kaybedeceğim. Daha tanışmadan sona uğurlayacağım. Bu adil değil. Tanrım, her tarafından haksızlık akıyor bu durumun.
(Yazı şahsıma aittir.)
·
147 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.