Ölümden sonra da büyüdüğüm beşik...
Kirpiklerim birer gözyaşı kalemi
Dünyayı iyiliğinle yeniden yaratarak
Tanrı ayetiyle aynı yalnızlıktan süzülmüş
Her harfi mezarında bir gökyüzü damlası
Fotoğraflarından bir daha doğurarak dilimi
Tomurcuk bahçelerin baş dönmesiyle
Sabahın çiyini akşamın odalarına düşürerek
Ağzım yarım kalmış arzularından bir avaz
Tuttum şiirler yazdım unutma diye beni.
Ölümden sonra da var olduğum güzellik...
Sayfa 65Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.