Kin ve nefretin bedenlerini çiğ çiğ yediği bu insanlar, doğru düşünceden boşanan akıllarıyla hayvanların bile yapamayacağını yapıyorlardı. Günlük standartlara indirgenmiş olan 'katletme' hevesi; insanî çabayı, insanlığı ve gerçek manada öldürmeyi içeriyordu. Ah... kararan gözleriyle birçoğu, hiçbir şeyi görmek istemiyordu, lambalar hiç mi hiç açık durmamıştı önlerinde! Biri ayakta geliyor, birileri sedyelerde cansız biçimde çıkıyordu. Herkesin sökülmüş olan vicdanı, tüm işlere nedensizlik ilkeleriyle kaygısız çalışmayı getiriyordu. Ve öldürülenlerin hepsi, birer mahkûm; birer suçlu yaftasıyla hakarete uğramalarına rağmen, içlerinde acıyan ve sızlayan ruhlarıyla, bu kötülükte çığır açan insanların, kendileri gibi ölmesini görmeden gerçeği görmelerini arzuluyordu... ölüm yatağında, birazdan ölecek ölü; onu öldürecek cellat ve celladının iyiliğini isteyen suçlu!.. Zindanlar; tümünün çıplak gerçekliğini, gelip geçen tüm insanların suratına acımasızca vuruyordu!