Konya'ya 1959'daki ikinci gelişimde ortanca halamı evinde ziyaret etmiştim. O günlerde yapılan hizmetler hakkında biraz konuşunca halam duygulandı. Gözlerinden yaşlar akarak şunları söyledi: "Evladım bundan 20 sene evvel, deden Kur'ân okuttuğundan dolayı tevkif ediliyordu. Onun kızı, bugün, özel arabalarla Kur'ân kursuna gidip, hâfız yetiştiriyor. Deden baban bu dertle şehid oldular. Onlar insanları, Allah yolunda Kur'ân'la irşad etmekten suçlu bulundular, mahkûm edildiler. Fakat Kur'ân mucizesi zuhur ediyor. Onların okutamadığı Kur'ân'ı bugün bizler serbestçe okutuyoruz, hâfızlar yetiştiriyoruz. Kur'ân'ı Kerim, kıyamete kadar sönmeyecek bir nurdur, elhamdülillâh...